W 1878 r. ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Wiedeńskiego. Pracę doktorską w zakresie historii muzyki obronił w 1880 r., a w 1882 r. uzyskał habilitację. W latach 1898–1927 na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Wiedeńskiego obejmował kierownictwo katedry Teorii i Historii Muzyki. W 1898 r. powołał tam pierwszy w dziejach nauki Instytut Muzykologii, który wkrótce stał się modelem dla innych ośrodków w Europie.
muzykologię historyczną (m.in. historia muzyki) i muzykologię systematyczną (pozahistoryczne aspekty badań nad muzyką). W swoich pracach Adler łączył obydwa działy. Do znanych osiągnięć szkoły muzykologicznej Adlera należały też badania nad stylem w muzyce poszczególnych epok i kompozytorów. Adler uważał muzykologię i życie muzyczne za nierozerwalnie ze sobą połączone. Łączyły go przyjacielskie stosunki z Gustavem Mahlerem
W latach 1898/1899–1922/1923 studia z zakresu muzykologii na Uniwersytecie Wiedeńskim ukończyło 92 absolwentów. W 1923 r. dyplom uzyskał Józef Koffler, jako kolejny polski absolwent, m.in. po Konradzie Zawiłowskim (1902) i Zdzisławie Jachimeckim (1906). Zgodnie z ówczesnymi wymogami Koffler ukończył studia uzyskując stopień doktora na podstawie pracy O kolorystyce orkiestralnej w utworach symfonicznych Felixa Mendelssohna-Bartholdy’ego, którą napisał pod kierunkiem Adlera. W dziejach wiedeńskiej muzykologii była to pierwsza praca poświęcona wyłącznie twórczości Mendelssohna.