Kształcił się w Eton i King’s College w Cambridge, gdzie studiował m.in. pod kierunkiem Charlesa Wooda, którego w 1926 r. zastąpił na stanowisku profesora muzyki. Jako muzykolog opublikował pionierskie badania m.in. na temat Alessandro Scarlattiego, Ferruccio Busoniego, oper Mozarta i rozwoju opery angielskiej. Dokonał angielskiego tłumaczenia libretta słabo znanej wówczas w jego kraju opery Mozarta Die Zauberflöte i był w dużej mierze odpowiedzialny za produkcję tej opery w Cambridge w 1911 r.
W latach 1931–1949 był przewodniczącym Société Internationale de Musicologie, należał też do wielu innych międzynarodowych i krajowych stowarzyszeń. Był ponadto członkiem-założycielem British Society for the Study of Sexual Psychology (1913) – organizacji mającej m.in. na celu przeciwdziałanie dyskryminacji prawnej osób homoseksualnych poprzez propagowanie naukowego podejścia do zrozumienia tej kwestii.
(założonego w 1922 r.) i jego wieloletni przewodniczący, a od 1938 r. prezes honorowy. Był doskonałym moderatorem i dyplomatą, rozważnie kierował polityką Towarzystwa. W jego ramach rozgrywała się też znajomość z Józefem Kofflerem.
Ok. 1935 r. Koffler dedykował Dentowi swój Kwartet smyczkowy op. 19 (później oznaczany jako op. 20), którego partytura została niedawno odnaleziona. Jednak wzajemne stosunki stały się napięte od momentu, gdy na początku 1936 r. Koffler wystąpił z projektem nowego statutu MTMW, będącym wyrazem potrzeby reformy organizacji w obliczu zmieniających się warunków społeczno-politycznych. Wizją Kofflera było przekształcenie MTMW w bardziej upolitycznioną, ekspansywną organizację, która miałaby dodatkowe aktywności – takie jak prowadzenie czasopisma, biblioteki muzycznej i „biura propagandy”. Jednak uchwalony (po wielu negocjacjach i konsultacjach) w Paryżu w 1937 r. dokument, okazał się bardzo podobny do pierwotnego i z pomysłów Kofflera nie zrobiono większego użytku.
Od 1961 r. brytyjskie Royal Musical Association przyznaje za wybitny wkład w muzykologię tzw. Medal Denta, ustanowiony ku jego pamięci.