Prowadzi on słuchacza poprzez następujące pieśni: Panna i żołnierz, Maki, Nie swatała mi cię swatka, Nie wiem sam, Największy pan, Powrót, Jakże cię mam brać dziewczyno, Tajemnica, Na gody, Niańka króla Heroda, Śmieją się złote łany, Latawica. Można zatem wnioskować, że aranżacja ta – rodzaj wiązanki melodii – cieszyła się sporą popularnością, tym bardziej, że pieśni Stanisława Niewiadomskiego, jednego z największych przedstawicieli polskiej liryki wokalnej po Moniuszce, były bardzo popularne pośród lwowskiego (i nie tylko) mieszczaństwa. Wiadomo też, że Fantazja Kofflera była transmitowana przez warszawską rozgłośnię Polskiego Radia 6 sierpnia 1927 r. („Kurier Warszawski” 1927 nr 214) i prawdopodobnie było to jej prawykonanie, a Niewiadomski niebawem miał zostać współpracownikiem redagowanej przez Kofflera „Orkiestry”.