Trio smyczkowe [Streichtrio] op. 10 (1928) - Józef Koffler

Trio smyczkowe [Streichtrio] op. 10 (1928)

Trio smyczkowe [Streichtrio] op. 10 (1928)

Utwory kameralne, Kompozycja opusowana

Rękopis:
depozyt UE. ÖNB. Sygn.: Ll UE 239.
Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie. Gabinet Zbiorów Muzycznych (AKP BUW)

Wydanie: Józef Koffler. Trio für Geige, Bratsche und Violoncell. Op. 10. Partitur. Universal Edition A. G., Wien-Leipzig. Copyright 1929. No. 9770. Stron 32

Prawykonanie: Oxford, 23 lipca 1931

Części:I. Allegro molto moderato; II. Andante, molto cantabile; III. Allegro molto vivace

I. Allegro molto moderato

II. Andante, molto cantabile

III. Allegro molto vivace

Wyk. członkowie Novákovo Kvarteto (Libor Hlaváček, Dušan Pandula, Josef Podjukl, Jaroslav Chovanec)
Warszawska Jesień 1964

Józef Koffler, pierwsze strony partytury Tria smyczkowego op. 10 (Universal Edition, U.E. 9770, Wien-Leipzig 1929). Egzemplarz z biblioteki Karola Szymanowskiego. Zawiera dedykację Józefa Kofflera (ze zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. I., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, strona tytułowa, rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. II., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. II., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. II., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. III., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. III., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. III., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, pierwsze strony partytury Tria smyczkowego op. 10 (Universal Edition, U.E. 9770, Wien-Leipzig 1929). Egzemplarz z biblioteki Karola Szymanowskiego. Zawiera dedykację Józefa Kofflera (ze zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. I., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, strona tytułowa, rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. II., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. II., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. II., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. III., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. III., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. III., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, pierwsze strony partytury Tria smyczkowego op. 10 (Universal Edition, U.E. 9770, Wien-Leipzig 1929). Egzemplarz z biblioteki Karola Szymanowskiego. Zawiera dedykację Józefa Kofflera (ze zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. I., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, strona tytułowa, rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. II., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. II., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. II., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. III., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. III., rękopis (AKP BUW)

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. III., rękopis (AKP BUW)

Szanowny Panie Redaktorze! Trio moje (op. 10) jest utrzymane w 12-stotonowej technice. Wszystkie więc części mają ten sam temat, tylko rozmaicie zrytmizowany. Również wszystkie dalsze tematy i myśli poboczne są z tego samego materiału tonowego. [...] Struktura jest na wskroś polifoniczna. Forma części pierwszej: sonata o dwóch tematach z fugą zamiast przetworzenia; części drugiej: fuga o trzech tematach; trzeciej: ronda.

Te słowa skierował Koffler w 1930 r. do redakcji czasopisma „Muzyka” (nr 3, s. 195), wyjaśniając istotę swojej kompozycji.

To pierwszy z jego utworów, które zapewniły mu międzynarodowy rozgłos i renomę.

Józef Koffler, Trio smyczkowe op. 10, cz. I. rękopis (AKP BUW)

Skomponowane we Lwowie i Stryju, w styczniu 1928 r. Trio, zostało w 1929 r. wydane przez Universal Edition w Wiedniu, a w 1931 r. wykonane na IX Festiwalu MTMW w Oxfordzie. Kompozycja składa się z trzech części.

W pierwszej z nich temat pierwszy – tożsamy z podstawową serią dwunastodźwiękową – ukazany jest unisono, podczas gdy drugi prezentuje wiolonczela. Gdy, kierując się budową formy sonatowej, po powtórzeniu ekspozycji spodziewamy się „klasycznego” przetworzenia, kompozytor wprowadza temat trzeci. Jest on podstawą fugi zbudowanej ze swojej własnej ekspozycji i trzech przeprowadzeń. Następnie zaś, niejako w miejscu repryzy formy sonatowej, następuje „przetworzenie” dwóch głównych tematów zakończone kodą. Druga część utworu jest potrójną fugą, czyli fugą z trzema różnymi tematami. Ostatnia część ma formę ronda o schemacie ABACABA, w którym sekcja A (refren) za każdym swym powrotem ulega nieznacznym zmianom.

Józef Koffler, incypity tematów poszczególnych części Tria smyczkowego, List do redakcji, „Muzyka” 1930 nr 3, s. 195.

Spójność zapewnia dziełu wykorzystanie we wszystkich częściach tej samej dwunastotonowej serii oraz jej specyficzne ukształtowanie interwałowe i rytmiczne (z wyrazistym motywem czołowym).