Odbywa się II Zjazd Kompozytorów Ukrainy Radzieckiej. Borys Latoszyński w sprawozdaniu przewodniczącego (dokument przechowywany jest w Archiwum-Muzeum Latoszyńskiego) podejmuje kolejną próbę ochrony modernizujących kompozytorów przed atakami ze strony kolegów. O Kofflerze mówi: 

[…] niemożliwe jest postawienie znaku równości między formalizmem a atonalizmem. Podobnie politonalizm nie oznacza, że kompozytor stosujący takie metody jest formalistą. [...] Moja recenzja „IV Symfonii” Kofflera powinna być rozumiana w świetle mojego uznania prawa atonalizmu do życia; nie uważam tego utworu za łatwo zrozumiały, ale wierzę, że kompozytor był w nim z pewnością szczery. To jest jego język, jego styl. Jeśli zażądamy od niego nagłej zmiany kursu, uczynimy to jedynie pozbawiając jego dzieła szczerości i uzyskamy odwrotny rezultat: staną się one formalistyczne. 

22 czerwca Niemcy atakują ZSRR. Rozpoczyna się okupacja niemiecka we Lwowie, która trwa od 29 czerwca 1941 r. do 23 lipca 1944 r. W mieście rozpoczynają się pogromy Żydów, trwające z przerwami do 27 lipca. 

Władze niemieckie likwidują Państwowe Konserwatorium Muzyczne.

Gubernator Dystryktu Galicja dr Karl Lasch wydaje obwieszczenie o utworzeniu getta w północnej części miasta, na północ od linii kolejowej Lwów–Tarnopol. Zgodnie z zarządzeniem do 15 grudnia cała ludność żydowska miała się tam przenieść. Rodzina Kofflerów wciąż mieszka w śródmieściu przy ul. Chmielowskiego. 

Koffler pisze ze Lwowa list do księcia Andrzeja Lubomirskiego w Przeworsku. Kompozytor zwraca się o pomoc w zorganizowaniu kryjówki. Powołuje się na wspólne członkostwo w Polskim Towarzystwie Muzycznym we Lwowie oraz fakt, iż „wraz z żoną jesteśmy Polakami, wierzącymi i praktykującymi katolikami, ale – pochodzenia «niearyjskiego»”. Rozpaczliwie szuka schronienia dla siebie, żony i sześcioletniego syna.