Ważną część aktywności zawodowej Józefa Kofflera stanowiła działalność w charakterze publicysty oraz redaktora czasopism, czym zajmował się w latach 1926–1938. Koffler rozpoczął działalność publicystyczną po tym jak w 1924 r. zamieszkał na stałe we Lwowie. Rok wcześniej uzyskał doktorat z muzykologii na Uniwersytecie Wiedeńskim, dołączając do grona polskich absolwentów tego kierunku na wiedeńskiej uczelni: Konrada Zawiłowskiego (1902), Zdzisława Jachimeckiego (1906), Józefa Reissa (1910), Melanii Grafczyńskiej (1919) czy Seweryna Barbaga (1922).
Koffler jako publicysta i redaktor czasopism
Strony tytułowe czasopism Kofflera
Koffler publikował na łamach pięciu spośród ponad 20 polskich czasopism muzycznych, ukazujących się w latach 1918–1939 w różnych miastach: „Muzyku Wojskowym” (w Grudziądzu), „Muzyce” (w Warszawie), „Orkiestrze” (w Przemyślu), „Echu” (we Lwowie) i specjalistycznym (muzykologicznym) warszawskim „Kwartalniku Muzycznym”. Spośród wymienionych czasopism Koffler był redaktorem przemyskiej „Orkiestry” (1930–1938) oraz lwowskiego „Echa” (1936–1937). Ponadto zamieszczał stałe recenzje i inne teksty w „Lwowskim Ilustrowanym Expresie Wieczornym”. Pojedyncze publikacje ukazały się też na łamach warszawskich „Wiadomości Literackich” (objaśnienie czym jest technika dwunastotonowa), „Anteny” (o audycjach muzycznych) oraz poznańskiej „Tęczy” (odpowiedź na ankietę „Nowa polska twórczość muzyczna”, do której ustosunkowali się również m.in. Ludomir Różycki, Tadeusz Szeligowski i Feliks Nowowiejski).
Tylko okazjonalnie publikował w wydawnictwach zagranicznych. Należy jednak wspomnieć o jego artykule w języku niemieckim, który ukazał się w Wiedniu w 1934 r. w tomie zbiorowym przygotowanym z okazji 60. rocznicy urodzin Arnolda Schönberga. Z kolei w 1940 r. podczas I okupacji sowieckiej we Lwowie, podobnie jak inni znani wykładowcy Lwowskiego Państwowego Konserwatorium, Koffler opublikował krótki artykuł w języku ukraińskim w czasopiśmie «Радянська музика».