„Muzyk Wojskowy” był czasopismem skierowanym do kapelmistrzów orkiestr wojskowych, jednak jego treść zdecydowanie przekraczała te ramy odbiorcze, obejmując rozmaite zagadnienia dotyczące historii i teorii muzyki. W „Muzyku Wojskowym” Koffler publikował przez cały czas ukazywania się czasopisma (1926–1929), począwszy od numeru trzeciego (co podkreśliła sama redakcja). Łącznie ukazało się 25 jego artykułów, w tym cykle liczące do 15 części.
„Muzyk Wojskowy”
Józef Koffler, Prof. dr Adolf Chybiński, „Muzyk Wojskowy” 1927 nr 7
Do cykli tych należały: Problemy muzyczne (1926–1927), Historia muzyki w zarysie (1927–1928), Ornamentyka (1928), Repetytorium z historii muzyki (1928–1929). W ramach cyklu artykułów O barwach orkiestralnych Koffler omówił też ogólne zagadnienie związane z tematyką jego pracy doktorskiej (z 1923 r.) dotyczące twórczości symfonicznej Felixa Mendelssohna-Bartholdy’ego. Poza wspomnianymi cyklami Koffler zamieszczał też artykuły poświęcone twórczości wybranych kompozytorów, jak: Franz Schubert, Felix Mendelssohn-Bartholdy (również na podstawie pracy doktorskiej), Arnold Schönberg, Franz Schreker, Igor Strawiński, a spośród polskich byli to: Mieczysław Sołtys i Karol Szymanowski (raz omówił też jego koncert kompozytorski we Lwowie). Zdarzyło się, że przybliżył też czytelnikom własną kompozycję (Sielankę op. 4).
Józef Koffler, 10 przykazań dla krytyków, „Muzyk Wojskowy” 1928 nr 23
Odnosił się ponadto do takich kwestii, jak krytyka muzyczna, szkolnictwo muzyczne czy słuch absolutny (pośrednio nawiązał też do edukacji muzycznej). Dwukrotnie opublikował teksty na temat dokonań Adolfa Chybińskiego, a także zrecenzował książkę Seweryna Barbaga o pieśniach Chopina.
Na łamach „Muzyka Wojskowego” pisano też na temat Kofflera. O uznaniu dla niego świadczyć może fakt, że już w 1927 r. redakcja zamieściła jego (pierwszy znany) biogram, ponadto w tym samym roku ukazała się pochlebna recenzja 40 polskich pieśni ludowych Kofflera autorstwa Adama Sołtysa.