Borys Latoszynski [Борис Лятошинський]

Borys Latoszyński (WIkipedia)

(1895–1968)

kompozytor, dyrygent, pedagog

Ukończył Konserwatorium w Kijowie oraz studia uniwersyteckie w zakresie prawa. Od 1917 r. występował jako dyrygent i pianista. Przez ponad 40 lat był wykładowcą Konserwatorium w Kijowie (1920–1968), a w latach 1941–1944 w Konserwatorium w Moskwie. W latach 1939–1941 był przewodniczącym, a następnie członkiem zarządu Związku Kompozytorów Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.

Jako kompozytor był autorem pięciu symfonii (1918–1966), dwóch oper (1930, 1938), muzyki filmowej i teatralnej.

Borys Latoszyński, Poemat symfoniczny „Grażyna” op. 58, pierwsza strona partytury

Na uwagę zasługują utwory z wątkami polskimi jak: poematy symfoniczne Grażyna (1949), Na brzegach Wisły (1958), Suita polska (1961) oraz pieśni do wierszy Adama Mickiewicza (1955). Do uczniów Latoszyńskiego należeli m.in. kompozytor rosyjski Igor Bełza i ukraiński Wałentyn Sylwestrow.

Środowisko kompozytorów i muzykologów działających we Lwowie Latoszyński miał okazję poznać dopiero po tym jak w 1939 r. Lwów znalazł się pod okupacją sowiecką. W 1940 r. podczas zjazdu Związku Kompozytorów Radzieckich w Kijowie Lwowskie Państwowe Konserwatorium reprezentowali dwaj kompozytorzy ukraińscy Wasyl Barwiński i Stanisław Ludkiewicz oraz polscy kompozytorzy: Józef Koffler, Adam Sołtys, Tadeusz Zygfryd Kassern i Seweryn Barbag, a także muzykolog Zofia Lissa. Latoszyński wykazywał wówczas zrozumienie i wsparcie dla modernistycznych projektów twórczych Kofflera i Kasserna. Bliższą znajomość z Latoszyńskim nawiązał w Kijowie także Adam Sołtys, w kolejnych latach przerodziła się ona w przyjaźń.