Jego działalność na rzecz promocji nowej muzyki wywarła znaczący wpływ na kształtowanie się brytyjskiej kultury muzycznej w ubiegłym stuleciu. W młodości podróżował po Europie. Studiował w Paryżu, gdzie poznał Debussy'ego i Ravela, a w Berlinie pobierał lekcje dyrygentury u Oskara Frieda. W latach 1911–1914 był uczniem Arnolda Schönberga i stał się członkiem jego kręgu. Po powrocie do Anglii, w 1924 r. dołączył do BBC i został dyrektorem muzycznym stacji Newcastle. W 1927 r. przeniósł się do Londynu.
Jako współzałożyciel BBC Symphony Orchestra systematycznie włączał utwory współczesnych kompozytorów europejskich do programów koncertowych. W radiu konsekwentnie prezentował twórczość czołowych modernistów, takich jak Strawiński, Bartók i Hindemith, a także muzykę Drugiej Szkoły Wiedeńskiej. Jednocześnie promował młodych brytyjskich kompozytorów, takich jak Ralph Vaughan Williams, Frank Bridge i Bernard Van Dieren.
gdzie pełnił funkcję sekretarza, a następnie prezesa (1936–1952). Na tym właśnie, międzynarodowym gruncie ukształtowała się jego znajomość z Józefem Kofflerem. Edward Clark aktywnie wspierał modernistyczne dążenia Kofflera, działając na dwóch frontach: zabiegał o włączanie jego utworów do programów festiwali MTMW oraz promował je w Wielkiej Brytanii. To zapewne dzięki jego staraniom 14 stycznia 1936 r. Boyd Neel Orchestra dokonała pierwszego angielskiego wykonania 15 Wariacji op. 9a na antenie BBC. O bliskiej relacji między kompozytorami świadczy dedykacja „À mon ami Edward Clark", którą Koffler opatrzył swoje Wariacje na temat walca Jana Straussa op. 23 na fortepian.