Według pierwotnej numeracji było to op. 6 (a 40 polskich pieśni ludowych nosiło numer 5). Kwartet składał się z trzech części (Intrada, Fuga, Capriccio).

Jeden z tematów utworu został opublikowany w biograficznym artykule na łamach „Muzyka Wojskowego” (1927 nr 3) pod zdjęciem kompozytora. Maciej Gołąb zidentyfikował go jako pierwszy temat fugi z II części Tria smyczkowego op. 10. Najprawdopodobniej zatem Koffler wykorzystał – przynajmniej częściowo – materiał porzuconego kwartetu w nowej kompozycji. Jak pisała Zofia Lissa, odnosząc się do wczesnych kompozycji Kofflera: „Był i kwartet smyczkowy. którego pierwszy temat posłużył potem kompozytorowi jako myśl przewodnia późniejszego, już seryjnego tria fortepianowego [powinno być smyczkowego – red.]” (Zofia Lissa, Wspomnienie o Józefie Kofflerze, pierwszym polskim dodekafoniście, maszynopis audycji radiowej, 1963).