W Gabor Steiner Verlag Koffler publikuje własne aranżacje na głos i fortepian wyboru pieśni z singspielu Mozart (premiera 2 czerwca 1923 r. w wiedeńskiej Volksoper) do libretta Juliusa Wilhelma i Paula Franka z muzyką Hansa Duhana.
Zwraca się do Kolegium Profesorskiego Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Wiedeńskiego z prośbą o dopuszczenie do egzaminów doktorskich. W podaniu pisze, że kompozycji uczył się u Josefa Foerstera w Pradze.
Składa jednogłośnie zaaprobowane egzaminy doktorskie: z historii literatury polskiej u Nikolaia Trubetskoya (z oceną „gut”) i muzykologii u Guidona Adlera i Roberta Lacha (z oceną „genügend”), a także z filozofii u Karla Bühlera (psychologia) i Roberta Reiningera (filozofia) (także „genügend”).
Tytuł rozprawy doktorskiej Kofflera brzmi: Die orchestrale Koloristik in den symphonischen Werken von Mendelssohn (Kolorystyka orkiestrowa w dziełach symfonicznych Mendelssohna). Robert Lach w recenzji pisze: „Autor, opierając się na wynikach badań fizycznych nad naturą barwy dźwięku, stara się wyjaśnić pojęcie barwy dźwięku”.
Podpisuje akt promowania na doktora filozofii (w zakresie muzykologii).
Do lata 1924 r. najprawdpodobniej pozostaje w Wiedniu.