Sielanka [Capriccio pastorale] na orkiestrę kameralną op. 4 (przed 1925)

Utwory orkiestrowe, Kompozycja opusowana

Rękopis: zniszczony

Prawykonanie: Lwów, 20 kwietnia 1928, dyr. Adam Sołtys („Słowo Polskie” 1928, nr 114; „Lwowskie Wiadomości Muzyczne i Literackie” 1928, nr 5)

Utwór został wykonany w ramach nadzwyczajnego koncertu symfonicznego zorganizowanego przez Polskie Towarzystwo Muzyczne we Lwowie 20 kwietnia 1928 r.

Zapowiedź wykonania Capriccio pastorale na koncertach PTM, „Echo Muzyczne” 1928 nr 5.

Dyrygował Adam Sołtys. W przeddzień wydarzenia kompozytor opublikował na łamach „Muzyka Wojskowego” autorskie omówienie powstałej cztery lata wcześniej kompozycji (Kilka słów o mojej Sielance, „Muzyk Wojskowy” 1928 nr 11, s. 12). Wydała mu się ona z perspektywy czasu dość daleka i „obca”. Nie ukrywał też programowego charakteru dzieła, w którym m.in. „pieją koguty” i „grają na fujarkach pastuszkowie”.

Pisał ponadto:

Formalnie nazwałem sielankę: capriccio, bo jest ona kapryśnie w jedną część zgniecioną sinfoniettą. Wszystkie tradycyjne cztery części można w niej znaleźć, może nie co do treści, lecz z pewnością co do nastroju. Jest normalna repryza, tylko zamiast hucznego finale zamiera muzyka wzorem impresjonistycznej kody. Wiejskość zaznacza sięw niektórych zwrotach melodyjnych, w licznych nutach pedałowych, w szczegółach instrumentacyjnych. […] Układ jest wzałożeniu homofoniczny, lecz roi się od kanonicznie prowadzonych głosów.

St. Łobaczewska, Nazwyczajny koncert symfoniczny Polskiego Towarzystwa Muzycznego, „Gazeta Lwowska” 28.04.1928

W recenzji koncertu Stefania Łobaczewska napisała:

Op. 4 jest jeszcze prawie zupełnie tonalny, zbliża się raczej do typu Ryszarda Straussa i wczesnego Schrekera, w każdym razie wykazuje niezaprzeczalny talent w kierunku konstrukcji, dar płynnej melodyki i bardzo solidną robotę i instrumentację.

(„Gazeta Lwowska” 29 IV 1928).