Concerto pour piano op. 13 (1932)

Utwory orkiestrowe, Kompozycja opusowana

Obsada: 2 flety, 2 oboje (także rożek angielski), 2 klarnety in B, 2 fagoty (także kontrafagot), 2 waltornie in F, 2 trąbki in C, 2 puzony, tuba, kwintet smyczkowych, perkusja, kotły, wielki bęben, talerze, Glockenspiel, ksylofon, mały bęben, trójkąt, tam-tam

Dedykacja: à Leopold Muenzer

Rękopis: AdK. Sygn.: Hno 17/74/227.

Prawykonanie: brak danych

Części: I. Toccata; II. Noctume; III. Krakowiak

I. Toccata

II. Noctume

III. Krakowiak

Wyk. Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus im. Jerzego Semkowa, dyr. Krzysztof Słowiński, Daniel Wnukowski – fortepian
Warszawskie Spotkania Muzyczne 2016

Ten powstały w styczniu 1932 r. utwór składa się z trzech części –

Toccaty, Notturno i Krakowiaka. Napisany został dla Leopolda Münzera, nie tylko wybitnego pianisty, ale i przyjaciela Kofflera. Jest to jedno z tych dzieł, które najprawdopodobniej nie zostały wykonane za życia kompozytora. Wiadomo jednak, że próbował on zainteresować koncertem Hermanna Scherchena – rękopis utworu został odnaleziony przez Macieja Gołąba pośród spuścizny dyrygenta w berlińskim archiwum Akademie der Künste.

Józef Koffler, Koncert fortepianowy op. 13, cz. I. Toccata. Ze zbiorów Akademie der Künste, Berlin, Musikarchiv, sygn. Scherchen 2023

Józef Koffler, Koncert fortepianowy op. 13, cz. II. Nocturno. Ze zbiorów Akademie der Künste, Berlin, Musikarchiv, sygn. Scherchen 2023

Józef Koffler, Koncert fortepianowy op. 13, cz. III. Krakowiak. Ze zbiorów Akademie der Künste, Berlin, Musikarchiv, sygn. Scherchen 2023

Józef Koffler, Koncert fortepianowy op. 13, cz. I. Toccata. Ze zbiorów Akademie der Künste, Berlin, Musikarchiv, sygn. Scherchen 2023

Józef Koffler, Koncert fortepianowy op. 13, cz. II. Nocturno. Ze zbiorów Akademie der Künste, Berlin, Musikarchiv, sygn. Scherchen 2023

Józef Koffler, Koncert fortepianowy op. 13, cz. III. Krakowiak. Ze zbiorów Akademie der Künste, Berlin, Musikarchiv, sygn. Scherchen 2023

Józef Koffler, Koncert fortepianowy op. 13, cz. I. Toccata. Ze zbiorów Akademie der Künste, Berlin, Musikarchiv, sygn. Scherchen 2023

Józef Koffler, Koncert fortepianowy op. 13, cz. II. Nocturno. Ze zbiorów Akademie der Künste, Berlin, Musikarchiv, sygn. Scherchen 2023

Józef Koffler, Koncert fortepianowy op. 13, cz. III. Krakowiak. Ze zbiorów Akademie der Künste, Berlin, Musikarchiv, sygn. Scherchen 2023

W pierwszej części dzieła mamy do czynienia z interesującym przenikaniem się idei formy sonatowej i figuracyjnej toccaty,

John Daniskas, Moderne pianocomponisten en hun werken. Karol Szymanowski en de jonge Poolsche school, „Caecilia en De muziek” 1935 nr 7, s. 267

przy czym Gołąb dowodzi, że kompozytor oparł się tu na formalnym modelu Toccaty op. 7 Roberta Schumanna (s. 108). Część wolna Koncertu fortepianowego jest z kolei nawiązaniem do tradycji wczesnoromantycznego nokturnu o repryzowej budowie. Natomiast finałowy Krakowiak to klasyczne rondo ABACABA nawiązujące do tradycji chopinowskiej. Wszystkie te neoklasyczne odniesienia zrealizowane są w utworze za pomocą ścisłej techniki dwunastotonowej. Koncert doczekał się omówienia na łamach holenderskiego czasopisma „Caecilia en De muziek” (Moderne pianocomponisten en hun werken. Karol Szymanowski en de jonge Poolsche school, 1935 nr 7, s. 267), którego autor, John Daniskas, zapisał nutami główne motywy części pierwszej i uznał dzieło za najważniejsze pośród fortepianowych kompozycji Kofflera.