Kwartet smyczkowy op. 20 [19] [18] (1934) - Józef Koffler

Kwartet smyczkowy op. 20 [19] [18] (1934)

Kwartet smyczkowy op. 20 [19] [18] (1934)

Utwory kameralne, Kompozycja opusowana

Dedykacja: Herrn Prof. Edward Dent zugeeignet

Rękopis: [jako op. 19] Royal College of Music Library, London (GB-Lcm): MS 7735

Prawykonanie: brak danych

Części: I. Andante sostenuto – Ben mosso – Andante sostenuto – Ben mosso; II. Scherzo. Vivacissimo – Trio. Meno mosso; III. Adagio, non molto; IV. Allegro

Prawykonanie: Uniwersytet Warszawski, 29.03.2025 r., Kwartet Śląski

Rękopis tego utworu odnaleziony został przez Iwonę Lindstedt na początku 2024 r. w bibliotece Royal College of Music w Londynie. Kwartet powstał w 1934 r. i jest jedną z tych kompozycji Kofflera, w których dokonuje się najwyższej próby synteza techniki dwunastodźwiękowej z neoklasycznymi założeniami formalnymi. Kompozycja charakteryzuje się mobilnym numerem opusu, co jest związane z kolejnymi reuporządkowaniami spisu utworów kompozytora. Początkowo oznaczony był jako op. 18 (w spisie z ok. 1935), a w najpóźniejszym archiwalnym spisie utworów Kofflera z Almanachu i leksykonu Żydostwa polskiego (1938) oznaczony jest numerem 20.

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, rekopis, okładka, Royal College of Music Library, London. Ms 7735

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, rękopis, strona tytulowa, Royal College of Music Library, London. Ms 7735

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, rękopis, fragment cz. I, Royal College of Music Library, London. Ms 7735

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, rękopis, fragment cz. I i II, Royal College of Music Library, London. Ms 7735

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, rękopis, fragment cz. II i III, Royal College of Music Library, London. Ms 7735

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, rękopis, fragment cz. IV, Royal College of Music Library, London. Ms 7735

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, rekopis, okładka, Royal College of Music Library, London. Ms 7735

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, rękopis, strona tytulowa, Royal College of Music Library, London. Ms 7735

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, rękopis, fragment cz. I, Royal College of Music Library, London. Ms 7735

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, rękopis, fragment cz. I i II, Royal College of Music Library, London. Ms 7735

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, rękopis, fragment cz. II i III, Royal College of Music Library, London. Ms 7735

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, rękopis, fragment cz. IV, Royal College of Music Library, London. Ms 7735

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, rekopis, okładka, Royal College of Music Library, London. Ms 7735

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, rękopis, strona tytulowa, Royal College of Music Library, London. Ms 7735

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, rękopis, fragment cz. I, Royal College of Music Library, London. Ms 7735

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, rękopis, fragment cz. I i II, Royal College of Music Library, London. Ms 7735

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, rękopis, fragment cz. II i III, Royal College of Music Library, London. Ms 7735

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, rękopis, fragment cz. IV, Royal College of Music Library, London. Ms 7735

Tymczasem odnaleziony autograf kompozycji ukazuje op. 19

Józef Koffler, Kwartet smyczkowy op. 19, fragment rękopisu partytury, RCM LIbrary, London. Ms 7735

i dedykację dla Edwarda Denta, ówczesnego prezesa Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej. Kwartet zbudowany jest z czterech części rozłożonych na planie cyklu sonatowego. Skrajne części utrzymane są w formie sonatowej, druga jest scherzem o budowie ABA, natomiast trzecia stanowi bardzo pomysłową i kunsztowną fuzję techniki wariacyjnej i polifonicznej (passacaglia i fuga). Najprawdopodobniej za życia Kofflera nie doszło do wykonania tej kompozycji, choć jej twórca czynił o to usilne starania, proponując ją m.in. słynnym zespołom Rudolfa Kolischa z Wiednia i Antonia Brosy z Londynu. Co jednak najistotniejsze – Kwartet smyczkowy Kofflera posłużył mu sześć lat później jako materiałowa podstawa dla IV Symfonii op. 26.