3 stycznia
Pisze list do Albana Berga następującej treści:
Szanowny Panie!
Jednocześnie przesyłam egzemplarz moich 15 Wariacji, dedykowanych Arnoldowi Schönbergowi. W związku z tym utworem otrzymałem od Schönberga list, który zaliczam do najpiękniejszych doświadczeń mojego życia. Przesyłam ten utwór, ponieważ Polskie Towarzystwo Muzyki Współczesnej przekazało go wraz z moim Triem smyczkowym (wydanym w Universal Edition) do międzynarodowego jury w Londynie. Czynię to, nie wywierając na Pana – jako członka jury – żadnego wpływu, ale chciałbym, aby zapoznał się Pan z moimi utworami w spokoju – nie w zgiełku ostatniego posiedzenia. Prosząc o wybaczenie niedogodności pozwalam sobie jedynie przesłać najserdeczniejsze pozdrowienia. Z wyrazami najwyższego szacunku, Koffler
Komisja Kwalifikacyjna Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej, w której obok Albana Berga, Alfreda Caselli (Włochy), Désiré Defauwa (Belgia) i Charlesa Koechlina (Francja) zasiada też Grzegorz Fitelberg, kwalifikuje do wykonania podczas nadchodzącego festiwalu Trio smyczkowe Kofflera, a także trzy inne utwory polskich kompozytorów: Pieśni japońskie Jana Maklakiewicza, Muzykę symfoniczną Romana Palestra oraz Pieśni kurpiowskie Karola Szymanowskiego.
Polskie Radio we Lwowie nadaje koncert poświęcony twórczości Kofflera: Trio smyczkowe op. 10 wykonuje zespół lwowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej, Muzykę baletową op. 7, 15 wariacji op. 9 oraz Sonatinę op. 12 gra Leopold Münzer, a słowo wstępne pt. Konstruktywizm we współczesnej muzyce polskiej wygłasza Stefania Łobaczewska.
Na IX Festiwalu Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej w Oxfordzie odbywa się wykonanie wybranego przez jury MTMW Tria smyczkowego op. 10. Grają André Mangeot – skrzypce, Eric Bray – altówka i Jack Shinebourne – wiolonczela.
„Neues Wiener Tagblatt”, „Der Tag”, „Wiener Allgemeine Zeitung” podają informację o pracy Kofflera nad spektaklem tanecznym na dwa głosy solowe i chór mieszany, z wykorzystaniem głośników i projekcji filmowych. Tytuł utworu do libretta Alfreda Russta brzmi: Alles durch M. O. W.
Po powrocie z Anglii Koffler udziela wywiadu „Expressowi Wieczornemu”, w którym wyjaśnia znaczenie swego sukcesu:
Prócz spopularyzowania nazwiska w Europie i Ameryce przez prasę, liczę na intensywniejsze zajmowanie się moją twórczością, zwłaszcza symfoniczną i kameralną. Symfonia moja będzie wykonana w Frankfurcie, Londynie i Berlinie, zaś Kantatę „Miłość” zakontraktowały liczne rozgłośnie radiowe. A co może najważniejsze, otrzymałem zamówienie na balet dla Opery berlińskiej.
Po podaniu się do dymisji Zarządu Stowarzyszenia Kompozytorów Polskich z Ludomirem Różyckim na czele Koffler wchodzi w skład nowego Zarządu, którego prezesem zostaje Stanisław Niewiadomski (skarbnikiem – Piotr Perkowski, a sekretarzem generalnym – Jan Maklakiewicz).
Podczas koncertu symfonicznego urządzonego z okazji rocznicy śmierci Mieczysława Sołtysa przez Polskie Towarzystwo Muzyczne we Lwowie Henryk Czapliński wykonuje na bis Berceuse Griega „w oryginalnej instrumentacji Kofflera”. Dzień wcześniej Koffler występuje w audycji radiowej wygłaszając prelekcję na temat znaczenia Mieczysława Sołtysa jako kompozytora i jego roli w życiu muzycznym Lwowa.
ukazuje się artykuł Kofflera pt. Modulacja diatoniczna. Nowa droga nauczania.
Kompozytor proponuje w nim autorską metodę nauczania modulacji, która wywodzi się z dualistycznej koncepcji Hugona Riemanna i wykorzystuje zaproponowaną przez niego symbolikę. Metoda stanowić ma znaczące wsparcie dla nawet mniej zdolnych uczniów.